Fot. TVN

Fot. Michał Wiśniewski

Tamaro, MY wytrawni gracze wiemy jak grać – dowody? – to zbyt oczywiste. Jeśli nikt mi nie uwierzy, to oznacza, że ta gra dobrze funkcjonuje. Zdemaskowanie agenta przed finałem jest jak odebranie dziecku lizaka Bawmy się, szukajmy. Każda klisza, ma swój odpowiednik Tamcia – widzisz, ja byłbym dobrym materiałem na agenta, jestem mało oczywisty. Na dnie każdej szafy są ukryte skarby. To jak lot samolotem, jeśli ma się dobrego instruktora. Mam tylko nadzieję, że po finałowym odcinku agent mnie pozdrowi, to byłoby bardzo miłe… Nawet polubiłem agenta, wzbudza dobre emocje, wyświetla ścieżki. To taka tubka, ahh puszka “pandory”

Załóżmy, że agent lubi nosić obcasy, to ich stukot słychać z daleka, może lubi czerwone bransolety – może je pożycza. Czerwień, to bardzo ładny kolor, nawet czasem romantyczny. Czy ja mam typ? – ja mam AGENTA – to cenniejsze, niż typ. Typowanie już było, było jak jazda na łyżwach po piasku. Tylko pod piaskiem był lód, wiatr go zdmuchnął (piach) – teraz jadę, powoli zmierzam do mety i jako pierwszy zdobywam trzy punkty w grze. Choć sojusznicy byli, będą, a może nigdy nie posiadałem. Wiesz, gra ma to do siebie, że polega na graniu Jedno jest pewne, że to najładniejszy agent ze wszystkich polskich edycji. Antoś, odcinek 9 – dobra zagrywka, chłopak wie co robi – głupi nie jest – przeciwnie…

Mam nadzieję, że kiedyś spotkam agenta osobiście i mu pogratuluję. To co robi jest obłędne “Show must go on” <3